Safra Kesesi Kanseri Nedenler, Belirtileri ve Tedavisi

Safra kesesi kanseri, safra kesesi adı verilen ve karaciğerin altında konumlanan küçük bir organda ortaya çıkan kötü huylu bir tümördür. Çoğunlukla, bu tümör safra kesesinin iç yüzeyini kaplayan hücrelerin (epitelyum) kontrolsüz bölünmesi sonucu oluşur. Hastalığın kesin nedeni tam olarak açıklanamasa da; genetik yatkınlık, safra taşları ve kronik iltihaplanma gibi etkenlerin doku hasarına yol açması sonucu kanser geliştiği düşünülür. Tıpkı bir binanın iç duvarlarında küçük bir çatlakla başlayıp zamanla yayılması gibi, bu kanser de önce safra kesesinin iç tabakasında ortaya çıkıp giderek derin tabakalara ilerler. Tedavinin başarısı genellikle erken tanıya bağlıdır, ancak belirtiler başlangıçta sinsi olabildiğinden erken dönemde yakalamak bazen güçleşir.

Safra Kesesi Kanseri Nedir ve Nasıl Gelişir?

Safra kesesi kanseri, karaciğerin hemen altında yer alan safra kesesinin iç tabakasındaki hücrelerin kontrolsüz çoğalmasıyla meydana gelir. Bu hücreler, normalde mukus benzeri salgıları üreten glandüler hücrelerdir (adenokarsinom), ancak DNA’larında meydana gelen genetik değişiklikler bu düzeni bozarak “sınırsız” biçimde büyümeye ve çevre dokulara saldırmaya başlar.

Bu tümör genellikle safra kesesinin en iç katmanından (mukozal tabaka) başlar ve zamanla kas ve seroz tabakayı da işgal edebilir. Erken dönemde belirgin bir şikâyet oluşturmadığı için çoğu hasta, ağrı veya sarılık gibi semptomlar ortaya çıkana dek kanserin varlığından habersiz olabilir. Gelişim sürecinde kronik iltihaplanma öne çıkar: Tıpkı bir yaranın sürekli tahriş edilmesi gibi, safra kesesi duvarının sürekli tahrişi de kanserleşme riskini artırır. Bu tahriş genellikle safra taşları, enfeksiyonlar veya doğumsal bazı yapısal bozukluklar sonucu ortaya çıkar. Ek olarak genetik yatkınlığı olan bireylerde, zararsız gibi görünen küçük tahrişler bile zaman içinde kanser hücrelerinin filizlenmesine zemin hazırlayabilir.

Çoğu vakada kanserli hücreler “agresif” tabir edilebilecek bir yapıya sahiptir. Bu durum vücuttaki lenf düğümleri, karaciğer gibi çevre organlar veya daha uzak dokulara yayılma (metastaz) potansiyelini artırır. Bu hızlı ilerleyiş de çoğunlukla gecikmiş teşhis ve dolayısıyla zorlu bir tedavi sürecine sebep olur.

Safra Kesesi Kanserinin Belirtileri Nelerdir?

Safra kesesi kanserinin belirtileri, özellikle hastalığın erken evrelerinde çok belirgin değildir ve sıkça diğer sindirim sistemi rahatsızlıklarıyla karıştırılabilir. Ancak dikkatli gözlemle ayırt edilebilecek bazı işaretler vardır:

• Karın Ağrısı ve Rahatsızlık: Genellikle karnın sağ üst kısmında hissedilen ağrı veya baskı hissi, sırta doğru yayılabilir. Bazen hafif bir sızı şeklinde başlayıp giderek şiddetlenir.
• Bulantı ve Kusma: Kanser, safra kesesinin işlevini bozdukça besinlerin sindirimi zorlaşır. Özellikle yağlı gıdalardan sonra ortaya çıkan bulantı ve kusma, sürekli bir mide rahatsızlığına işaret edebilir.
• Sarılık (Jaundice): Tümör büyüdükçe safra yollarını tıkayabilir. Bu tıkanma deride ve göz aklarında sararma, idrarda koyulaşma ve dışkıda açık renk gibi belirtilerle kendini gösterir. Yüksek bilirubin düzeylerine bağlı olarak ciltte ve göz akında bariz sarılık görülebilir.
• Kaşıntı: Safra akışının engellenmesi sonucunda bilirubin kanda birikince ciltte şiddetli kaşıntıya yol açabilir. Sanki cilt altına sürekli iğneler batıyormuş hissi yaratabilir.
• Kilo Kaybı ve İştahsızlık: Kanserin genel etkilerinden biri olarak ani veya açıklanamayan kilo kaybı dikkati çeker. Genellikle iştahsızlıkla birlikte seyreder.
• Karın Şişliği: Safra kesesi büyüdüğünde veya karın boşluğunda sıvı biriktiğinde (asit geliştiğinde) karnınızda şişkinlik veya gerginlik hissedebilirsiniz.
• Halsizlik ve Yorgunluk: Vücudun genel enerji dengesini bozan bir rahatsızlık olduğundan, kişinin kendini sürekli yorgun hissetmesi sık rastlanan bir durumdur.

Bu belirtiler tek başına doğrudan safra kesesi kanserini işaret etmez; ancak birkaç semptom bir arada görülüyorsa mutlaka tıbbi değerlendirme yapılmalıdır. Erken aşamada teşhis konulabilmesi, tedavi seçeneklerini ve başarı oranını ciddi şekilde etkiler.

Safra Kesesi Kanseri İlk Aşamada Nasıl Teşhis Edilir?

Hastalığın erken tanısı çoğunlukla tesadüfen ya da düzenli kontrol esnasında konur. Mesela safra taşları nedeniyle yapılan rutin bir ultrasonda safra kesesi duvar kalınlaşması veya polip benzeri oluşumlar gözlenebilir. Erken tanı için uygulanan başlıca yöntemler şunlardır:

Görüntüleme Yöntemleri:

• Ultrason: İlk başvurulan ve en yaygın kullanılan görüntüleme yöntemidir. Safra kesesi duvarındaki anormallikleri veya polip benzeri yapıların varlığını tespit edebilir.
• BT (Bilgisayarlı Tomografi): Safra kesesi, karaciğer ve çevre dokuları ayrıntılı bir şekilde inceleyerek tümörün yayılımını ortaya koyar.
• MRI/MRCP (Manyetik Rezonans Kolanjiyopankreatografi): Safra yolları ve pankreas kanalını ayrıntılı inceleyerek olası tıkanıklıkları ve kitlenin boyutunu gösterir.

Kan Testleri:

• Karaciğer Fonksiyon Testleri: Bilirubin, ALP (alkalin fosfataz) gibi değerler, safra yollarındaki tıkanıklığa işaret edebilir.
• Tümör Belirteçleri (CA 19-9, CEA): Tek başına tanı koydurmasa da yükselmeleri halinde şüphe uyandırabilir ve ek testleri gerektirebilir.

Endoskopik ve Girişimsel Yöntemler:

• Endoskopik Ultrason (EUS): Özellikle küçük kitleler veya şüpheli lezyonlar için yakın plan inceleme yapılmasını sağlar.
• ERCP (Endoskopik Retrograd Kolanjiyopankreatografi): Safra yollarını görüntülemek ve gerektiğinde darlık varsa stent takmak için kullanılır. Bu işlem sırasında şüpheli bölgelerden biyopsi de alınabilir.

Laparoskopik Değerlendirme:

• İleri tetkiklerde, küçük kesilerle karın içine kamera yerleştirilir ve kitle varlığı veya yayılımı doğrudan gözlenebilir. Aynı işlemde gerekirse biyopsi de yapılır.

Safra Kesesi Kanseri Gelişimindeki Risk Faktörleri Nelerdir?

Safra kesesi kanserinin oluşumuna zemin hazırlayan çok sayıda etken vardır. Tek bir risk faktörünün bulunması kanser gelişeceği anlamına gelmez; ancak birden fazla etkenin bir araya gelmesi bu olasılığı yükseltir:

• Safra Taşları (Kolelitiazis): Safra kesesi içindeki taşlar, kesenin duvarını uzun süre tahriş ederek kronik iltihaplanmaya yol açar. Araştırmalar, safra kesesi kanseri olan hastaların büyük bölümünde uzun süreli safra taşı öyküsünün olduğunu gösterir.
• Kronik Enflamasyon: Safra taşlarından veya başka nedenlerden kaynaklanan sürekli tahriş, doku hasarını ve yenilenmeyi tetikler. Bu döngüde hatalı DNA onarımları gerçekleşebilir ve kanserleşme başlayabilir.
• Porselein Safra Kesesi: Safra kesesi duvarının kireçlenmesi (kalsifikasyon) olarak bilinen bu durumda kronik iltihabın ileri safhaları söz konusudur ve kanser gelişme riski ciddi oranda yükselir.
• Gallbladder Polipleri: Özellikle 1 cm’den büyük tek polipler, adenomatöz yapıda olup kansere dönüşme potansiyeli taşırlar.
• Obezite ve Metabolik Sendrom: Fazla kilo, hormonal dengesizliklere yol açarak safra taşlarına ve kronik inflamasyona elverişli bir ortam hazırlayabilir.
• Yaş ve Cinsiyet: 50 yaş üzeri bireylerde risk yükselir. Kadınlarda, hormonal etkiler ve çoklu hamilelik gibi faktörlerin de katkısıyla erkeklere oranla daha sık görülür.
• Etnik ve Coğrafi Etmenler: Bazı bölgelerde (örneğin Hindistan’ın kuzey kısımları veya Güney Amerika’nın belli bölgeleri) görülme sıklığı daha fazladır. Beslenme alışkanlıkları, temiz suya erişim, sosyoekonomik koşullar gibi unsurlar bu farkları açıklamada etkilidir.
• Aile Öyküsü: Ailesinde safra taşı veya safra kesesi kanseri hikâyesi bulunan kişilerde hastalık riski artar. Bu durum genetik yatkınlığa işaret eder.

Safra Kesesi Kanseri Kadınları Erkeklerden Daha Çok Nasıl Etkiler?

İstatistiksel veriler, safra kesesi kanserinin kadınlarda erkeklere göre daha sık görüldüğünü ortaya koyar. Bunun ardında birçok etkenin olduğu düşünülür:

• Hormonal Faktörler: Kadınlık hormonu östrojenin, safra taşlarına yatkınlığı artırdığına dair bulgular vardır. Safra taşları da kanser oluşumunda önemli rol oynayan kronik iltihaplanmanın başlıca nedenidir.
• Birden Fazla Gebelik (Multiparite): Çok sayıda hamilelik geçirmek safra kesesi üzerindeki yükü ve hormonal dalgalanmaları artırabilir. Bu da safra yollarındaki metabolik dengeleri etkileyerek taş ve iltihaplanma riskini yükseltir.
• Obezite Oranları: Kadınlarda obezite prevalansı birçok bölgede nispeten yüksektir ve bu durum safra taşları oluşumunu kolaylaştırır. Fazla kilo aynı zamanda insülin direncini tetikleyerek inflamasyona zemin hazırlar.
• Genetik ve Sosyoekonomik Unsurlar: Aile öyküsü, geleneksel mutfak alışkanlıkları (bazı bölgelerde yağlı, yüksek kalorili beslenme) ve sağlık hizmetlerine erişim gibi faktörler de kadınların bu hastalığa daha fazla yakalanmasında rol oynar.

Kadınlarda, özellikle de 50 yaş sonrası belirtilere daha fazla dikkat etmek gerekir. Basit bir üst karın ağrısı bile göz ardı edilmemelidir. Düzenli tarama ve risk faktörlerinin azaltılması, kadınların safra kesesi kanseri ile mücadelesinde en etkili silahlardır.

Safra Taşlarının Safra Kesesi Kanseri Gelişimindeki Rolü Nedir?

Safra taşları, safra kesesi içinde sert kitleler halinde biriken maddelerdir. Büyük oranda kolesterol veya bilirubin (pigment) yapısında olabilirler. Safra taşlarının safra kesesi kanserine giden süreçteki temel rolü, kronik inflamasyon yaratmalarıdır. Bu durumu sürekli taşın içinde kalan bir ayakkabının ayak derisinde yaptığı tahrişe benzetebiliriz. Söz konusu tahriş uzun sürerse, deride yaralar oluşabilir; benzer şekilde safra kesesi duvarındaki hücreler de tekrar tekrar hasar görüp kendilerini onarmak zorunda kalırlar. Bu onarım döngüsünde ortaya çıkan genetik hatalar, kanser hücrelerinin gelişimine zemin hazırlayabilir.

Araştırmalar, safra kesesi kanseri teşhisi konan hastaların büyük bölümünde (%70’ten fazla) safra taşı öyküsü olduğuna işaret eder. Fakat bu her safra taşı olan kişinin kanser gelişeceği anlamına gelmez. Taşın sayısı, boyutu, kesede yarattığı hasarın derecesi gibi etkenler kanser oluşum riskini şekillendirir. Ayrıca taşların varlığı safra kesesi içerisinde bakteri üremesine de zemin hazırlayabilir. Bu bakteriler ürettikleri toksinler ve iltihap etkenleriyle hücre hasarını daha da kötüleştirir. Sonuç olarak uzun süre tedavisiz kalan büyük boyutlu veya çoklu safra taşları, safra kesesi kanseri riskini ciddi biçimde artırır.

Safra Kesesi Polipleri Nasıl Safra Kesesi Kanserine Yol Açabilir?

Safra kesesi polipleri, kese duvarından iç boşluğa doğru uzanan doku çıkıntılarıdır. Çoğu polip aslında kolesterol birikimi gibi selim (benign) yapıda olup “pseudopolip” olarak adlandırılır. Bunlar kansere dönüşme potansiyeli oldukça düşük oluşumlardır. Ancak işin içinde “adenomatöz polip” dediğimiz gerçek tümöral hücre büyümeleri varsa, durum değişir.

• Büyüklük: 1 cm ve üzerinde olan polipler, özellikle tek ve hızla büyüyen yapıdaysa, kanser olasılığı önemli ölçüde artar. Çünkü polibin boyutu büyüdükçe altındaki hücresel düzensizlik riski de yükselir.
• Histolojik Yapı: Poliplerin dokusal analizi (örneğin biyopsi yoluyla) önemlidir. Adenomatöz poliplerde dokusal bozulma ve kötü huylu dönüşüm ihtimali görece daha fazladır.
• Eşlik Eden Safra Taşları: Poliplerle beraber safra taşlarının bulunması, kronik iltihaplanmayı şiddetlendirerek kanserleşme sürecini tetikleyebilir.
• Yaş ve Semptomlar: 60 yaş üstündeki hastalarda, aniden büyümeye başlayan veya ağrı, sarılık gibi semptomlara yol açan polipler daha dikkatli takip edilmeli ya da gerekirse cerrahi olarak çıkarılmalıdır.

Görüntüleme yöntemleriyle (ultrason, BT, MR) saptanan poliplerin boyutu ve tipi belirlendikten sonra, risk faktörleri göz önünde bulundurularak tedavi planlaması yapılır. Polip küçük, selim görünümlü ve büyüme eğilimi göstermiyorsa takip yeterli olabilir. Ancak şüpheli durumlarda erken cerrahi müdahale, kansere dönüşme ihtimalini ortadan kaldırmada en etkili yoldur.

Safra Kesesi Kanseri İçin Tedavi Seçenekleri Nelerdir?

Safra kesesi kanserinin tedavisi, tümörün evresine, hastanın genel sağlık durumuna ve kanserin yayılım derecesine göre çeşitlilik gösterir. Genellikle tedavi yaklaşımları cerrahi, kemoterapi, radyoterapi ve bazı durumlarda hedefe yönelik tedaviler etrafında şekillenir:

• Cerrahi (Operasyonel) Tedavi: Erken evrede tespit edildiğinde safra kesesinin cerrahi olarak çıkarılması (kolesistektomi) temel tedavidir. Kanserin yaygın olduğu durumlarda, karaciğerin bir kısmı ve lenf düğümleri de alınabilir.
• Kemoterapi: İleri evrede veya cerrahi sonrası ek tedavi (adjuvan) amacıyla kullanılır. Tümör hücrelerini yok etmeyi veya büyümelerini yavaşlatmayı hedefler. Gemcitabin ve cisplatin gibi ilaç kombinasyonları sıkça tercih edilir.
• Radyoterapi (Işın Tedavisi): Cerrahi sonrası kalan mikroskobik kanser hücrelerini yok etmek veya inoperabl vakalarda tümörün büyümesini kontrol altına almak için uygulanır. Dışarıdan hedeflenmiş ışınlar kullanılarak yapılır.
• Kombine Tedavi Yöntemleri: Cerrahi, kemoterapi ve radyoterapinin çeşitli kombinasyonları, özellikle lokal ileri safra kesesi kanserlerinde sonuçları iyileştirebilir. “Neoadjuvan” olarak kemoterapinin önce uygulanıp tümörü küçültmesi, ardından cerrahi yapılması gibi stratejiler de gündemdedir.
• Hedefe Yönelik Tedaviler ve İmmünoterapi: Kanser hücrelerinin belirli genetik veya moleküler özelliklerini hedef alan ilaçlar geliştirilmektedir. Her ne kadar safra kesesi kanseri için bu alanda çalışmalar daha sınırlı olsa da gelecek vaat eden araştırmalar mevcuttur.

Safra Kesesi Kanserinin Tedavisinde Cerrahi Ne Kadar Etkilidir?

Cerrahi, erken ve lokalize safra kesesi kanserinde en etkili tedavi yöntemidir. Tümör sadece safra kesesi ile sınırlı kaldığında (örneğin T1 veya T2 evresinde) basit bir kolesistektomi (safra kesesinin çıkarılması) veya daha gelişmiş durumlarda karaciğerin bitişik segmentinin bir kısmı ile bölgesel lenf düğümlerinin alınmasını içeren genişletilmiş bir kolesistektomi yapılabilir.

• Erken Evre: Safra kesesiyle sınırlı küçük tümörlerde, laparoskopik veya açık yöntemle uygulanan cerrahi sonrasında uzun dönem sağkalım oranları %70’lerin üzerine çıkabilir.
• İleri Evre: Tümör karaciğere veya yakın çevredeki dokulara sıçramışsa, cerrahinin başarısı düşer. Yine de uygun hastalarda genişletilmiş rezeksiyon ve lenf nodu disseksiyonu, yaşam süresini uzatabilir.

Cerrahinin başarısını etkileyen en önemli unsurlar, hastanın genel sağlık durumu ve tümörün evresidir. Tümör çıkarıldıktan sonra geride kanser hücresi kalma olasılığı (pozitif cerrahi sınır) ne kadar düşükse, hastanın prognozu o kadar iyidir. Ne yazık ki hastaların çoğunda teşhis, kanser ileri evredeyken konur ve cerrahi şansları azalır. Bu gibi durumlarda, kemoterapi veya radyoterapiye ek olarak palyatif cerrahi uygulamalar (örneğin safra yollarına stent yerleştirme) gündeme gelebilir.

Az invaziv yöntemlerin (laparoskopi gibi) gelişmesiyle, erken evrede yakalanan hastalarda ameliyat sonrası iyileşme süreci daha konforlu geçmektedir. Ancak cerrahi, her zaman kesin çözüm anlamına gelmez; hastalığın geri gelme (rekürrens) riski de göz önünde bulundurulmalıdır. Sonuç olarak cerrahi tedavinin etkinliği doğru evreleme, zamanlama ve uygun hasta seçimiyle yakından ilişkilidir.

Safra Kesesi Kanseri İçin Kemoterapinin Faydaları ve Riskleri Nelerdir?

Kemoterapi, güçlü ilaçların kanser hücrelerini öldürmek veya büyümelerini yavaşlatmak amacıyla kullanıldığı bir tedavi biçimidir. Safra kesesi kanseri söz konusu olduğunda kemoterapi genellikle şu amaçlarla uygulanır:

• Adjuvan Kemoterapi: Cerrahi operasyonla tümör çıkarıldıktan sonra, vücutta kalmış olabilecek mikroskobik kanser hücrelerini yok etme hedefi taşır. Bu sayede nüks (tekrar etme) riskini azaltabilir.
• Neoadjuvan Kemoterapi: Cerrahi öncesi uygulanarak tümörün boyutunu küçültmeyi amaçlar. Böylece cerrahi müdahale daha başarılı hale gelebilir.
• Palyatif Kemoterapi: Kanserin ileri evrede olduğu, cerrahi şansının olmadığı durumlarda hastanın yaşam süresini bir miktar uzatmak ve semptomları hafifletmek için tercih edilir.

Faydaları:

• Tümör yükünü azaltarak, özellikle metastatik veya lokal ileri hastalarda yaşam kalitesini ve süresini artırabilir.
• Cerrahi öncesi tümör küçülmesi sayesinde rezeksiyon (tümörün cerrahi yolla çıkarılması) oranı artabilir.
• Bazı vakalarda, ağrı gibi semptomların hafiflemesini sağlayarak günlük yaşamı kolaylaştırır.

Riskleri ve Yan Etkileri:

• Mide Bulantısı ve Kusma: İlaçlar sindirim sistemini tahriş ederek ciddi bulantılara yol açabilir.
• Halsizlik ve Yorgunluk: Vücudun genel enerji seviyesini düşürür, özellikle döngüsel uygulamalarda biriken yorgunluk görülebilir.
• Bağışıklık Sistemi Baskılanması: Beyaz kan hücrelerinde (lökositler) azalma, enfeksiyon riskini yükseltir.
• Saç Dökülmesi ve Cilt Sorunları: İlaçların hızlı bölünen hücreleri etkilemesi nedeniyle saçlar ve cilt de zarar görebilir.

Radyoterapi Safra Kesesi Kanserini Yönetmede Nasıl Yardımcı Olur?

Radyoterapi (ışın tedavisi), yüksek enerjili ışınların kanser hücrelerini hedefleyerek büyümelerini durdurma veya tamamen yok etme prensibine dayanır. Safra kesesi kanserinde radyoterapi, sıklıkla kemoterapiyle birlikte kullanılarak daha iyi bir etki sağlanması amaçlanır:

• Cerrahi Sonrası (Adjuvan Radyoterapi): Operasyonla çıkarılan bölgenin yakınında kalan mikroskobik kanser hücrelerini ortadan kaldırmak için uygulanır. Bu sayede nüks riski azaltılır.
• Cerrahi Öncesi (Neoadjuvan Radyoterapi): Tümör boyutunu küçülterek cerrahi işlemi kolaylaştırmayı hedefler. Ancak safra kesesi kanserinde neoadjuvan radyoterapi kullanımı henüz yaygın değildir.
• Palyatif Radyoterapi: Cerrahi şansı olmayan veya ileri safhadaki vakalarda, tümörün neden olduğu ağrı, safra yolu tıkanıklığı veya damarlara baskı gibi sorunların hafifletilmesi amacıyla verilir.

Radyoterapi, özellikle çevre sağlıklı dokulara olabildiğince az zarar vermek için gelişmiş teknolojilerle uygulanır: 3D-konformal radyoterapi, IMRT (yoğunluk ayarlı radyoterapi) veya proton tedavisi gibi yöntemler sayesinde, yüksek dozlar direkt kanserli dokuya yönlendirilirken sağlam dokular daha fazla korunur. Bu tekniklerin gelişmesi, tedavi sırasında oluşan yan etkilerin ve uzun vadeli doku hasarlarının azalmasına yardımcı olur.

Safra Kesesi Kanseri Hastaları İçin Prognoz ve Sağkalım Oranları Nelerdir?

Safra kesesi kanseri, genellikle geç evrede teşhis edildiği için genel prognozu (hastalığın seyri) pek parlak sayılmaz. Ancak hastalığın evresi, cerrahiye uygunluk ve hastanın genel sağlık durumu gibi faktörlere bağlı olarak sağkalım oranları ciddi değişkenlik gösterir:

Erken Evre:

• T1 veya T2 gibi lokalize evrelerde tanı konan hastalarda, cerrahi tedavi sonrasında 5 yıllık sağkalım oranı %60–70 seviyelerine kadar çıkabilir. Yani her 10 hastadan 6–7’si 5 yıldan uzun yaşayabilir.
• Erken yakalama ihtimalinin düşük olmasına rağmen, bu aşamada tedavinin en başarılı sonuçları elde edilir.

Orta Evre (Bölgesel Yayılım):

• Tümör çevre dokulara veya yakın lenf düğümlerine sıçramışsa, 5 yıllık sağkalım oranı %20–30 seviyelerine düşer.
• Cerrahi sınırların temiz olması ve ek tedavilerin (kemoterapi/radyoterapi) uygun şekilde kullanılması, bu oranları biraz artırabilir.

İleri Evre (Metastatik):

• Karaciğer dışına, akciğer veya diğer organlara yayılım varsa, 5 yıllık sağkalım oranı %5’in altına iner.
• Bu dönemde tedaviler genellikle palyatif amaçlıdır ve öncelik, hastanın yaşam kalitesini korumak veya ağrı gibi semptomları hafifletmektir.

Hastalığın tekrar etmesi (rekürrens) de prognozu etkileyen önemli bir faktördür. Ameliyatla çıkarıldıktan sonra bile, kanserin ilk birkaç yıl içinde yeniden ortaya çıkma ihtimali ciddi oranda bulunur. Düzenli takip muayeneleri ve görüntüleme testleri, bu nüksetmeyi erken yakalayarak müdahale etme şansını artırır.

Doç. Dr. İsmail Sert

Doç.Dr.İsmail SERT, Ege Üniversitesi, Tıp fakültesi’nden mezun olduktan sonra Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Genel Cerrahi kliniğinde uzmanlık eğitimini tamamladı. Uzmanlık Eğitimi sırasında 6 ay süreyle İsviçre, Cenevre Üniversitesi Hastanesi’ nde pankreas adacık hücre nakli, karaciğer nakli ve böbrek nakli, karaciğer pankreas cerrahisi konularında eğitim aldı.