Pancreaskanker, die zich meestal manifesteert met zeer milde symptomen of volledig asymptomatisch, heeft in het algemeen de neiging zich in de eerste plaats uit te breiden naar de intra-abdominale en leverregio’s. Bovendien is de verspreiding van deze ziekte, dwz pancreaskanker, naar nabijgelegen bloedvaten en lymfeklieren een veelvoorkomende aandoening bij deze patiënten.
Naast deze verspreidingssituatie is pancreaskanker een vorm van kanker die zich vrij snel verspreidt. Alvleesklierkanker, dat zich sneller kan verspreiden dan andere soorten kanker, staat bekend als het type kanker dat zich het snelst verspreidt. In dit opzicht kan worden gezegd dat alvleesklierkanker een zeer gevaarlijke vorm van kanker is.
Een van de belangrijkste factoren die alvleesklierkanker zo gevaarlijk maken, is dat het een verraderlijke ziekte is. Patiënten met alvleesklierkanker hebben mogelijk geen gezondheidsproblemen of tekenen van ziekte, vooral niet in de vroege stadia. Maar zelfs bij patiënten die tekenen van ziekte vertonen, zijn deze symptomen mogelijk niet specifiek genoeg.
Alvleesklierkanker presenteert zich meestal met pijn in de bovenbuik in de vroege stadia. Deze pijn in de bovenbuik kan zich ook uitbreiden naar de rug van de patiënt. Aan de andere kant is een van de belangrijkste symptomen van de ziekte het gevoel van een opgeblazen gevoel en verzadiging in de bovenbuik, wat de pijn van de patiënt is. Deze gevoelens kunnen verlies van eetlust bij de patiënt veroorzaken. Anorexia kan in de latere stadia van de patiënt ernstig gewichtsverlies veroorzaken.
Het is erg moeilijk om dit gewichtsverlies zonder behandeling te voorkomen, vooral bij patiënten met alvleesklierkanker. Zelfs als patiënten proberen het gewicht dat ze verloren hebben terug te krijgen, kunnen deze inspanningen uiteindelijk op een mislukking uitlopen. Diabetes mellitus, dat wil zeggen diabetes, of zoals het vaker onder de mensen wordt gebruikt, diabetes is ook een veelvoorkomend gezondheidsprobleem bij patiënten met alvleesklierkanker. Deze ziekte wordt beschouwd als een voorbode van pancreasziekte, vooral bij mensen die geen familiegeschiedenis van diabetes hebben.
In gevallen van alvleesklierkanker, die in de vroege stadia moeilijk te diagnosticeren is, kan de diagnose meestal in de laatste stadia van de ziekte worden gesteld. In dit stadium kan de ziekte zich hebben verspreid naar de bloedvaten, lymfeklieren en andere organen rond de pancreas. Hoe minder kanker zich verspreidt, hoe groter de kans dat de patiënt positief reageert op behandelmethoden.
Er kan echter worden gezegd dat de kanker zich te veel heeft verspreid en dat de mate van positieve respons op de behandeling erg laag is bij patiënten die zich nu in de laatste fase bevinden. Vijf procent van de patiënten die in de laatste fase worden gediagnosticeerd, kan een levensverwachting van vijf jaar hebben. Dit percentage kan variëren afhankelijk van de aard en kenmerken van de alvleesklierkanker die de patiënt heeft. Patiënten met een lager verspreidingspercentage hebben een veel grotere kans om op de behandeling te reageren.
De methoden die worden toegepast voor de behandeling van alvleesklierkanker kunnen van patiënt tot patiënt verschillen. Chirurgische methoden worden echter geschikt geacht voor de meeste patiënten bij de behandeling van deze ziekte, namelijk alvleesklierkanker. De patiënt ondergaat meestal een uitgebreide en moeilijke operatie die whipple-operatie wordt genoemd.
Whipple-operatie is een uiterst belangrijke operatie en een ervaren arts is vereist om deze operatie uit te voeren. De operatie kan lang en moeilijk zijn, hoewel dit van patiënt tot patiënt kan verschillen. Tijdens de operatie wordt het kankergebied van de patiënt geopend en verwijdert de arts het kankerweefsel uit het lichaam van de patiënt samen met het omringende weefsel. Daarna wordt het gebied gehecht en wordt het gebied gesloten.
Nadat de whipple-operatie is toegepast bij patiënten met alvleesklierkanker, wordt de patiënt over het algemeen naar chemotherapie- en radiotherapiebehandelingen gebracht. Deze behandelingen, namelijk chemotherapie en radiotherapie, worden toegepast voor de behandeling van alvleesklierkanker en voor de meeste vormen van kanker. Chemotherapie en radiotherapiebehandelingen zijn onmisbare behandelingen voor alvleesklierkanker, die een zeer hoge mate van uitzaaiing heeft.
Na het behalen van zijn medische graad aan de Faculteit der Geneeskunde aan de Ege University, voltooide universitair hoofddocent İsmail SERT zijn specialiteitsopleiding aan de General Surgery Clinic van het Tepecik Training and Research Hospital. Tijdens zijn residency leerde hij zes maanden over transplantatie van eilandjes van de pancreas, lever- en niertransplantatie en lever- en pancreaschirurgie in het Universitair Ziekenhuis van Genève in Zwitserland. Hij volgde zes maanden een opleiding tot levertransplantatiemedewerker aan het Liver Transplant Institute in Malatya. Daarna vervolgde hij zijn opleiding in het academisch ziekenhuis Erasmus MC in Rotterdam, Nederland, waar hij werd opgeleid in chirurgie van de lever, alvleesklier en galwegen, evenals in klinieken voor nier- en levertransplantaties. Hij startte het levertransplantatieprogramma in de orgaantransplantatiekliniek van het Tepecik Training and Research Hospital in december 2018 en rondde het met succes af.
