Dankzij het punt dat de moderne medische technologieën van vandaag hebben bereikt, is het risico op overlijden bij galblaasoperaties bijna onbestaande. Hoewel zeer zeldzaam, kunnen sommige complicaties optreden bij galblaasoperaties, wat buitengewoon belangrijke en ernstige operaties zijn. Het is tegenwoordig zelfs nog zeldzamer dat deze complicaties, die zeer zelden kunnen worden ervaren, leiden tot de dood van de patiënt.
Na een galblaasoperatie kan de patiënt af en toe problemen ervaren zoals infectie, vasculaire vervorming en stolsels. De incidentie van deze problemen is echter zeer laag en deze problemen zijn geen levensbedreigende problemen.
Bij galblaasoperaties zijn er een aantal factoren die van invloed zijn op de zeer lage kans op overlijden. De belangrijkste van deze factoren is de ziekte waarvoor de patiënt deze operatie heeft uitgevoerd, dat wil zeggen de galblaasoperatie. Galblaasoperaties kunnen tegenwoordig voor een aantal verschillende aandoeningen worden toegepast. Galblaasoperaties die voor elk van deze aandoeningen worden uitgevoerd, brengen een aantal risicofactoren met zich mee.
Een galblaasoperatie voor galblaaskanker is bijvoorbeeld riskanter dan een galblaasoperatie voor een eenvoudige galsteen. Aan de andere kant, zelfs bij de behandeling van galblaaskanker, het ernstigste gezondheidsprobleem waarbij galblaaschirurgie wordt toegepast, is het risico op overlijden dat kan worden ervaren als gevolg van een operatie zeer laag.
De galblaas speelt een uiterst cruciale rol in de spijsverteringsprocessen in het menselijk lichaam. Dit orgaan is verantwoordelijk voor de opslag van gal geproduceerd in de lever en de daaropvolgende overdracht naar de twaalfvingerige darm. Galsap geproduceerd in de lever is noodzakelijk voor de vertering van vet. Daarom kan elk probleem in deze organen ernstigere gezondheidsproblemen veroorzaken, vooral spijsverteringsproblemen.
De balans van gal geproduceerd in de lever is erg belangrijk voor de spijsvertering. Hierdoor kunnen ophopingen in de vochtbalans ontstaan. Deze ophopingen kunnen na verloop van tijd leiden tot de vorming van galwegstenen of galblaasstenen. Galstenen kunnen effectief worden behandeld met een aantal medicijnen als ze in een vroeg stadium worden gediagnosticeerd.
In dit geval heeft de patiënt geen galblaasoperatie nodig. Aan de andere kant, als de galblaasstenen een bepaalde grootte overschrijden, kan de patiënt een galblaasoperatie nodig hebben. In dit geval wordt de galwegen of galblaas van de patiënt operatief geopend en worden de stenen binnenin gereinigd. Daarna wordt het gebied dat door de incisie van de patiënt is geopend, gesloten door middel van hechting.
Galblaasoperaties kunnen ook worden toegepast voor de behandeling van galblaaskanker. Bij galblaasoperaties die worden uitgevoerd voor galblaaskanker, wordt het kankergebied van de patiënt geopend door een incisie te maken. Daarna worden het kankergebied en het weefsel waar de kanker zich heeft verspreid uit het lichaam van de patiënt verwijderd. Het gebied wordt vervolgens gesloten met hechtingen.
Over het algemeen wordt bij patiënten met galblaaskanker het chirurgische proces gevolgd door andere kankerbehandelingsprocessen, zoals chemotherapie en radiotherapie. Radiotherapie en chemotherapiebehandelingen zijn uiterst belangrijke processen voor de behandeling van galblaaskanker, waarvan bekend is dat deze uitzaait. Het succes van galblaasoperaties die worden uitgevoerd voor galblaaskanker zal grote invloed hebben op het stadium van de kanker en de specifieke gezondheidstoestand van de patiënt.
Galblaasoperaties, ongeacht de aandoening waarvoor ze worden aangevraagd, houden over het algemeen geen enkel risico op overlijden in. Sterfgevallen kunnen optreden na een operatie, vooral bij patiënten met galblaaskanker. De oorzaken van deze sterfgevallen zijn echter meestal geen problemen die optreden tijdens een galblaasoperatie. Gevallen waarbij galblaasoperaties een directe invloed hebben op de dood van de patiënt zijn bijna onbestaande.
Na het behalen van zijn medische graad aan de Faculteit der Geneeskunde aan de Ege University, voltooide universitair hoofddocent İsmail SERT zijn specialiteitsopleiding aan de General Surgery Clinic van het Tepecik Training and Research Hospital. Tijdens zijn residency leerde hij zes maanden over transplantatie van eilandjes van de pancreas, lever- en niertransplantatie en lever- en pancreaschirurgie in het Universitair Ziekenhuis van Genève in Zwitserland. Hij volgde zes maanden een opleiding tot levertransplantatiemedewerker aan het Liver Transplant Institute in Malatya. Daarna vervolgde hij zijn opleiding in het academisch ziekenhuis Erasmus MC in Rotterdam, Nederland, waar hij werd opgeleid in chirurgie van de lever, alvleesklier en galwegen, evenals in klinieken voor nier- en levertransplantaties. Hij startte het levertransplantatieprogramma in de orgaantransplantatiekliniek van het Tepecik Training and Research Hospital in december 2018 en rondde het met succes af.
